Pałac Zimowy
Pałac Zimowy - w Sankt Petersburgu – położony na brzegu Newy barokowy pałac budowany w latach 1754 - 1762 według projektu Bartolomeo Rastrellego dla Elżbiety (wzorowany był na francuskim Wersalu). Budowę ukończono po jej śmierci. Jako pierwsza zamieszkała w nim caryca Katarzyna II.
Historia
W latach 1711-1754 w mieście powstało pięć Pałaców Zimowych. Pierwszy "Dom Zimowy" zbudowany został dla Cara Piotra I w 1711 roku, na brzegu Zimowego Kanału, drugi - na miejscu obecnego Teatru Ermitażu (wybudowany w latach 1716-19 według projektu architekta G. I. Mattarnowi, przebudowany w latach dwudziestych XVIII wieku według projektu architekta D. Trezzini). W 1732 architekt B. F. Rastrelli rozpoczął budowę trzeciego Pałacu Zimowego z fasadą skierowaną na rzekę Newę i Plac Pałacu. Czwarty - drewniany Pałac Zimowy został zaprojektowany przez Rastrelli, zbudowany w 1755 roku, przy Newskim Prospekcie. Obecny piąty - Pałac Zimowy zaprojektowany przez Rastrelli a wykonany w latach 1754-62, w stylu barokowym.
Do roku 1905 był roku zimową rezydencją carów Rosji, po upadku caratu w lutym 1917 część pałacu zamieniono na szpital, a część zajmowała siedziba Rządu Tymczasowego. Zajęcie pałacu przez bolszewików 7 listopada 1917 jest jednym z symboli Rewolucji Październikowej. Warto jednak pamiętać, że słynna scena filmowa Eisensteina Szturm na Pałac Zimowy kręcona była już po zwycięstwie Rewolucji i jest apokryficzna – pałacu broniła jedynie kompania kobieca.
Od 1922 pałac jest częścią Ermitażu, a wiele spośród jego 1057 sal i pokojów udostępnionych jest zwiedzającym. Pałac ma 1786 drzwi wewnętrznych i 1945 okien.
Po wielkim pożarze do jakiego doszło w 1837, na rozkaz Mikołaja I rozpoczęto odbudowę Pałacu. Jego wnętrza uzyskały wtedy wystrój klasycystyczny. Car postanowił, że odbudowa zostanie ukończona w ciągu roku, dla przyspieszenia wysychania ścian we wnętrzach Pałacu palono ognie, podczas gdy na zewnątrz panowała zima. Robotnicy okładali czapki lodem, by znieść tę różnicę temperatur, około 20 000 z nich przypłaciło tę pracę życiem.
Plac przed Pałacem był miejscem tak zwanej krwawej niedzieli, która stała się bezpośrednią przyczyną wybuchu rewolucji w 1905. Tłum około 30 000 robotników zgromadził się przed Pałacem trzymając w rękach ikony i portrety cara. Na rozkaz cara wojsko otworzyło ogień, zabitych zostało około tysiąca osób, a kilka tysięcy zostało rannych.
W 1918 r., część a w 1922 r. wszystkie zabudowania przekazano Państwowemu Muzeum Ermitaż. Obecnie Pałac Zimowy i Plac Pałacowy stanowi rdzeń współczesnego miasta i jest jednym z głównych obiektów rosyjskiej i międzynarodowej turystyki.
Inne hasła zawierające informacje o "Pałac Zimowy":
Pęcice
...
Brescia
...
Ratusz w Kownie
...
Wojciech Bogusławski
...
Bernardo Bellotto
...
Mantua
...
Pałac Ministra Skarbu w Warszawie
...
Stratyfikacja termiczna wody w jeziorze
...
Cieplice Śląskie-Zdrój
...
Pałac Błękitny w Warszawie
...
Inne lekcje zawierające informacje o "Pałac Zimowy":
230a Kryzysy ideologiczne, gospodarcze i społeczne w Polsce Ludowej (plansza 2)
...
Słówka - ubrania (plansza 16)
...
Słówka - ubrania (plansza 14)
...
|